مطالعه عددی cfd نارسایی دریچه میترال با انسیس فلوئنت
در بيماران مبتلا به نارسايي دریچه ميترال (MR) ، مي توان با اندازه گيري مساحت ونا کانترکتا (VCA) مساحت دهانه نارسایی موثر را تخمين زد. فرضیه ما این است که VCA دینامیک موقتی مشخصه مربوط به مکانیزم اساسی نارسایی دریچه میترال تابعی (FMR) در مقابل بیماری دریچه میترال انحطاطی (DMVD) را دارد.اندازه گیری VCA به دست آمده.با استفاده از سطح سنجی.دهانه مجاور اکوکاردیوگرافی ترنسسوفاژیل.سه بعدی (TEE) مجموع داده های داپلر جریان رنگی.در ۴۲ بیمار جراحی قلب.از جمله ۲۲ با FMR و ۲۰ با DMVD به دست آمد.
VCA های سریال در انقباض قلب برای هر بیمار اندازه گیری شد.تا تغییرات در ناحیه دهانه نارسایی مؤثر ارزیابی شود. میانگین ترسایل در داخل و بین گروه های FMR و DMVD با استفاده از تجزیه و تحلیل.اندازه گیری های مکرر از واریانس مقایسه شد.مقادیر متوسط VCA نرمالیزه شده.در بیماران مبتلا به FMR یک الگوی دو فازی را در مقایسه با یک الگوی مونوفیزیک در بیماران مبتلا به DMVD نشان داد.در میان بیماران FMR.میانگین مقادیر VCA نرمالیزه شده در اوایل (۰٫۳۲±۱٫۱۰ Cm2) و انقباض قلبی گذشته (۰٫۳۳ ± ۱٫۱۱ cm2) مشابه بودند.اما در مقایسه با انقباض قلب میانی (۰٫۲۲ ± ۰٫۷۹ cm2) به صورت قابل توجه ای بیشتر بودند.(به ترتیب P=0.0144 و P=0.0106).
در میان بیماران مبتلا به DMVD ، میانگین مقادیر VCA نرمالیزه شده در انقباض قلبی متوسط (۰٫۱۵ cm2 ± ۱٫۳۷) به طور قابل توجه ای بیشتر از اوایل (۰٫۱۴ cm2±۰٫۵۳ ) و اواخر انقباض قلبی (۱۸/۰ ±۱٫۰۹ cm cm2 ، P <0.0001 برای هر دو) بود. تجزیه و تحلیل از VCAs میانگین نرمالیزه شده.همچنین تفاوت معنی داری بین گروه FMR و DMVD در اوایل دوره نشان داد.(۰٫۳۲ ± ۱٫۱۰ cm2در مقابل ۰٫۱۴ ± cm2 0.53) و انقباض قلبی میانی (۰٫۲۲ ± ۰٫۷۹ cm2در مقابل ۰٫۱۵± ۱٫۳۷ cm2 ؛ P <0.0001 برای هر دو).دینامیک VCA توسط مکانیزم MR کنترل می شود.و در بیماران FMR در درجه اول به عنوان.یک الگوی موقتی دوفازی در مقایسه.با یک الگوی موقتی تک فازی در بیماران مبتلا به DMVD مشاهده می شود.
