مزایای استفاده از ایمپلنتهای دندانی
اولین مزیت سلامتی و زیبایی بیشتر است. وقتی که دندانها از دست میروند استخوان اطراف دندان شروع به تحلیل میکند. این تحلیل استخوان میتواند منجر به عقب رفتن فک گردد. بکار بردن ایمپلنتهای دندانی مانع این امر شده ، شکل طبیعی فک حفظ خواهد گردید. در طب سنتی کمبود دندان از دست رفته را با جایگزینی یک پلاک دندانی متحرک یا با تراش در دندان مجاور و استفاده از پل (Bridge) جبران مینمایند، اما هنگام استفاده از ایمپلنت دندانی علاوه بر آنکه از تحلیل رفتن استخوان جلوگیری میشود، از صدمه به دندانهای مجاور نیز جلوگیری شده و زیبایی یک دندان طبیعی به دهان بیمار باز میگردد. همچنین در نحوه صحبتکردن بیمار تغییری ایجاد نمیگردد. مزیت دیگر آن آسایش بیشتر میباشد، زیرا ایمپلنتهای دندانی اتصال محکمی با استخوان فک پیدا میکنند هیچ گونه لغزندگی و حرکت دندان مصنوعی وجود نخواهد داشت. این امر ناراحتیهای مربوط به استفاده از دندان مصنوعی از قبیل اتصال ضعیف ، تحریک لثه و درد را برطرف خواهد نمود. از دیگر مزیت های استفاده از ایمپلنت می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ظاهری کاملا طبیعی دارد.
- نیازی به تراش دندان های مجاور هنگام کاشت نیست و به دندان های کناری آسیب نمی رساند.
- باعث جلوگیری از حرکت دندان های مجاور به ناحیه بی دندانی می شود.
- همان طور که گفته شد مشکلات دندان مصنوعی را ندارد.
- ایمپلنت نیرو را مانند دندان های طبیعی به استخوان وارد می کند و از تحلیل رفتن استخوان در ناحیه کشیده شده جلوگیری می نماید.
- حس اعتماد به نفس فرد را باز می گرداند و زیبایی صورت را حفظ می کند.
- باعث توانایی جویدن و صحبت کردن به طور عادی و معمول خواهد شد.
موفقیت کلینیکی و دوام ایمپلنت های دندانی اندوستیال به عنوان اباتمنت های تحمل کننده بارعمدتاً توسط محیط بیومکانیکی که در آن فانکشن دارند کنترل می شود. مساله درمان استرس (Stress treatment theorem) که توسط کارل میش عنوان گردیده بر این مبناست که تقریبا تمام درمان های مرتبط با علم ایمپلنت باید حول جنبه ی بیومکانیکی استرس متمرکز شوند.
شرایط مرتبط با استرس که روی طرح ریزی درمان در دندان پزشکی ایمپلنت موثرند عبارتند از: کاهش حجم استخوان متعاقب از دست رفتن دندان، کاهش کیفیت استخوان پس از از دست رفتن دندان، عوارض جانبی، موقعیت ایمپلنت، التیام اولیه اینتر فیس ایمپلنت، بار گذاری اولیه ایمپلنت، طرح ایمپلنت، فلسفه های اکلوزالی، اتصال پروتز، تحلیل استخوان مارجینال، شکستگی اجزا و قطعات، شکستگی پروتز و شکستگی ایمپلنت.
پارامترهای بیومکانیکی، پیش بینی کننده های عالی ریسک افزایش یافته اند چون عینی و قابل اندازه گیری هستند و نه تنها پیش بینی می کنند که چه وضعیتی استرس بیشترو درنتیجه خطر بیشتری ایجاد می کند بلکه مشخص می کنند ریسک چقدر افزایش یافته است. با کاهش استرس وارده به کل سیستم می توان ریسک را به میزان قابل توجهی کاهش داد.