پیش بینی مبتنی بر مدل ذخیره جریان کسری یا (FFR) در زمینه تشخیص بیماری پایدار عروق کرونر (CAD) نیاز به تعدادی از فرضیات مدل سازی دارد. یکی از این فرضیات تعریف جریان اولیه عروق کرونر است. بدان معنا که جریان کرونر کل در حالت استراحت به انجام اندازه گیری های تهاجمی قبل از مصرف دارو نیاز دارد. در اینجا ما تأثیر روشهای مختلف موجود در مطالعات پیشین را برای برآورد و توزیع جریان کرونر در پیش بینی های FFR به دست آمده با یک مدل مرتبه کاهش یافته بررسی می کنیم.

ما ۶۳ بیمار مبتلا به بیماری CAD مشکوک را برای کل ۱۰۵ اندازه گیری FFR تهاجمی در نظر گرفته ایم. ابتدا ما یک مدل مرتبه کاهش یافته را با توجه به نتایج قبلی بهبود می بخشیم و عملکرد آن را در مقابل نتایج به دست آمده با یک مدل سه بعدی اعتبار سنجی کردیم. در مرحله بعد ، ما تأثیر طیف گسترده ای از روش ها را برای تحمیل و توزیع جریان پایه عروق کرونر بر پیش بینی FFR ارزیابی میکنبم. در اینجا این روش تأثیر قابل توجهی در عملکرد تشخیصی ارزیابی دارد. با این حال نتایج نشان میدهد، هیچ یک از روشهای پیشنهادی منجر به بهبود معنی داری از انحراف استاندارد خطای پیش بینی نشده است. سرانجام، ما نشان می دهیم که عدم قطعیتهای ذاتی مربوط به هندسه تنگی و تأثیر داروهای القایی hyperemic برای بهبود دقت پیش بینی FFR باید مورد توجه قرار گیرند.